برای روشن شدن بحث سازندگی انسان، لازم است معنای تربیت و رشد که عبارت از شکوفایی استعدادهای درونی انسان است و عوامل آن مطرح شود. استاد شهید مطهری عبادت، محبت، کار، تفکر، جهاد و… را از جمله عوامل تربیت ذکر میکنند که هرکدام در سیره معصومان هم به وضوح قابل ردیابی است.
نتیجه تربیت، رشد است که در ادامه مباحث کتاب به آن پرداخته شده و علائم رشد و بیرشدی جامعه ذکر شده که میتواند محکی برای ارزیابی وضعیت تربیتی فرد و جامعه باشد.
از شئون مسئله تربیت و رشد، مدیریت و رهبری نسل جوان است که برای شناخت نسل جوان و رفع شکاف نسلی دارای اهمیت است.
تصاویر مرتبط
محصولات مرتبط
محصولات مشابه
بینش و رفتار قرآنی ۷
انتشارات بینش مطهر
شابک:۶-۵۴-۶۹۴۸-۶۰۰-۹۷۸
سال نشر: 1396
نویسنده : سید محمد صالح هاشمی گلپایگانی و گروه علمی
آزادی بندگی
آزادی به معنای واقعی کلمه صرف رها شدن بی هدف نیست. آزادی واقعی، خروج از هر محدودیت و تعلقی برای رهایی و حرکت در بی نهایت است؛ در هر آزادی یک سلب است و یک ایجاب. لذا بالاترین شعار آزادی، شعار لا اله الا الله است. غایت حرکت و نهایت آزادی انسان، همان هدف زندگی، یعنی خود خداوند و توحید است که از طریق برپایی عدالت محقق است از این جهت فلسفه بعثت انبیاء نیز توحید و برپایی عدالت برای توحید است. راه رسیدن به هدف زندگی، عبودیت، صراط مستقیم و تسلیم در بندگی و اسلام است، لذا همه جن و انس برای حرکت در این راه خلق شده اند. انسان که صاحب اراده است میتواند از این راه منحرف شود، مواظبت در راه ماندن یعنی تقوا که تقوا به معنی پرهیزکاری نیست. اگر در زندگی، قوای دانی انسان برقوای عالی او تسلط پیدا کرد، این فرد از مسیر عبودیت خارج شده است، انقلاب قوای عالی بر علیه حاکمیت قوای دانی و بازگشت به مسیر عبودیت، توبه است. انسانها به نسبت حرکت در مسیر آزادی و هدف زندگی دوگونه اند یا حقیرند و یا بزرگ، انسان های بزرگ یا خواسته های بزرگشان در حیطه خود دانی است، یا دغدغه های خود عالی و انسانی دارند که اگر دردهای بزرگ انسانی و فطری داشته باشند بزرگی روح پیدا می کنند و بزرگوار می شوند.
سیره نبوی
هر فرد و جامعهای برای دستیابی به آزادیهای انسانی، و برای حرکت در مسیر عبودیت و آزادی بندگی تا وصول به غایت و هدف خلقت، نیاز به الگوهای بشری دارد، انسانهایی که تجلی وحدت شخصیت را در حضور خداوند در زندگی به نمایش گذاشتهاند، دارای اصول، سبک، سیره و منظقی هستند. اصول حاکم بر زندگانی معصومین، موضوع کتب سیرهشناسی است. سیره به دست آوردن آن منطق عملی است که از سیر محدود به زمان و مکان عمر معصومین به دست میآید. موضوع سیرهشناسی بسیار مهم و سرنوشتساز است زیرا اگر نگاه سیرهشناسانه به سیر زندگی معصومین وجود نداشته باشد، افراد در نسبت با دین یا به وادی تحجر و یا به ولنگاری مبتلا میشوند. متحجرین به نام دین به سیر و روایت و نقلی استناد میکنند و کجفهمی از دین میکنند. سیرخوانی برای سیرهشناسی بر اساس اصول و منطق حاکم بر سرگذشت زندگانی در همه آثار شهید مطهری حاکم است. از این جهت این کتاب از کتب محوری است. در کتاب «سیره نبوی» اصول حاکم اعم از اصول ملغی و ایجابی بر زندگی پیامبر اکرم که اصول حاکم بر زندگانی همه معصومین نیز میباشد، مورد مطالعه قرار میگیرد. در پایان کتاب، در خصوص ویژگی خاص پیامبر در مساله امی بودن که شامل بقیه معصومین نبوده است، مورد بررسی وتحلیل قرار میگیرد.